Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Ντοστογιέφσκι - Το υπόγειο

Θαρρετά και λεύτερα στο σπίτι μου, Έμπα σαν μοναδική κυρά
Στεκόμουν εκμηδενισμένος μπροστά της, ρεζιλεμένος, αποσβολομένος, και χαμογελούσα, θαρρώ, βάζοντας όλα μου τα δυνατά για να ξανακλείσω τις άκρες της κουρελιασμένης μου ρόμπας... Κοντολογίς, όπως το είχα φανταστεί πιο πριν, σε κάποια στιγμή έξαρσης... Το χειρότερο είναι πως κι εκείνη ταράχτηκε και δεν το περίνεμα...