Το τέλειο ραντεβού στην κατάλληλη ώρα και μέρα, η τέλεια κοπέλα στην κατάλληλη θέση
και εγώ τελείως άλλος άνθρωπος.
Θυμήθηκα πως είναι ο έρωτας, πως είναι να σου ανοίγει κάποιος την καρδιά του, πως είναι να νοιώθεις πάλι σαν τότε... Στις κούνιες σαν τα παιδιά ή όταν πηγαίναμε μικροί βόλτα στην θάλασσα ή όταν τρώγαμε το πρώτο μας παγωτό κάθε καλοκαίρι...
Από μικρός κοιτούσα το βράδυ ψηλά τ αστέρια και ήθελα μια μέρα να πετάξω εκεί ψηλά να δω πόσο μικρός είναι ο κόσμος τελικά, σήμερα παραλίγο να πάω μια βόλτα στο φεγγάρι, αλλά σταμάτησα... κάποια φοβήθηκε να ακολουθήσει... ίσως ήταν καλύτερα έτσι.
είχα βαρεθεί τα μεγάλα, τα ακριβά, τα φανταχτερά, είχα ανάγκη από κάτι με μικρό κόστος και λιγότερα φώτα, μόνο όσα ήταν απαραίτητα. Ήθελα κάτι εξωγήινο στην φαντασία των ανθρώπων, μια βόλτα στο φεγγάρι με ένα σαράβαλο και παρέα κάποια που κατάφερε να μου δώσει πίσω όσα δεν θα φανταστεί ποτέ.
ξέρω πως η ομορφιά κρύβεται πάντα πίσω απ όσα φαίνονται, ξέρω πως ο μεγαλύτερος θησαυρός βρίσκετε πάντα σε μια σπηλιά που φοβόμαστε να μπούμε και πως αν σήμερα δεν τολμούσα να πω όσα σκέφτομαι, θα ήταν ένα ακόμα βράδυ που πριν κοιμηθώ θα βλασφημούσα.
άκουσα μάλλον αυτό που έπρεπε και ήθελα, μοιράστηκα ένα παγωτό, άρχισα μια νέα σχέση που θέλω να κρατήσει και ίσως κάποτε φτάσω και στο φεγγάρι... μέσα σε ένα αναπαυτικό παλιό αμάξι που τρίζει αλλά μου χαρίζει μόνο ευτυχία, μαζί με εκείνα τα άτομα που αγαπούν την ζωή και τον έρωτα όσο και εγώ.
Τέλος τα μεγάλα πιάτα με μικρές μερίδες των ακριβών εστιατορίων, από εδώ και πέρα, μια μερίδα και για τους δύο, μια αγκαλιά στο κρύο και ένα φιλί που η αξία του δεν συγκρίνεται με τίποτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου