Καιρό τώρα έχω χάσει τον εαυτό μου κάπου ανάμεσα στα πρέπει και σε αυτά που νοιώθω.
Δεν υπήρξε τόσο άσχημη περίοδος στη ζωή μου και το χειρότερο απ όλα είναι πως δεν ξέρω τι να κάνω, κυρίως τι πρέπει να κάνω.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια, μπήκε ένας άνθρωπος στη ζωή μου, είχα λίγη τύχη μέσα στη γκαντεμιά που με δέρνει ασυστόλως..
Αλλά ας μην τα βλέπουμε όλα τόσο μαύρα, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, μάλλον..
Από κει που κορόιδευα την ελπίδα, έγινα θαυμαστής της και από εκεί που θαύμαζα τον κόσμο, έχω μισήσει τη στιγμή που βάλθηκα να τον ανακαλύψω.
Ας ελπίσω να έρθουν ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ..
Μέχρι τότε το μόνο που έχω να κάνω, είναι να προσπαθήσω.
Τουλάχιστον ανακάλυψα τη μουσική της ζωής, την απόλυτη ησυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου