Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Καιρός να βρω τον εαυτό μου

Η επανάσταση τελικά δεν είναι ο σκοπός μας. Αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι, ο δρόμος προς το όνειρο. Αν καταφέρω και αλλάξω εγώ, και εσύ, και ο δίπλα μας, τότε κερδίσαμε. Αν καταφέρω εγώ,και εσύ και ο δίπλα μας να απαλλαγούμε από την ανάγκη για χρήμα, δόξα, αν απαλλαγούμε από την ίδια την ανάγκη και αρχίσουμε να ζούμε το σήμερα, την κάθε στιγμή ξεχωριστά, τότε νικήσαμε. Δεν υπάρχει αρχή στην επανάσταση, ούτε τέλος. Υπάρχουν στιγμές στο ταξίδι προς το όνειρο που σε κάνουν απλά να ανακαλύπτεις ποιος είσαι ή ποιος θέλεις να γίνεις. Δεν υπάρχει παρελθόν ή μέλλον, υπάρχει μόνο τώρα. Δεν υπάρχουν ερωτήσεις όπως, "που είμαι", "γιατί είμαι εδώ", "που θα ήθελα να είμαι", "τι θα ήθελα να κάνω". Υπάρχει μόνο μια στιγμή, όπου γνωρίζεις μέσα σου που είσαι, γιατί είσαι εδώ, υπάρχει μόνο η στιγμή που λες "θα το κάνω, γιατί το αγαπώ". Μπορεί μια ζωή να αγωνίζεσαι να αλλάξεις τον κόσμο και εσύ να μένεις ίδιος. Προσπαθώντας όμως να αλλάξεις κάτι του χθες, μένεις εκεί, χάνεις το σήμερα, χάνεις τη στιγμή αυτή που αντί να κάνεις πράξεις, σκέφτεσαι τι ήταν κακό χθες. Η ζωή μας έχει ένα παράδοξο χαρακτήρα, όλα όσο συμβαίνουν γύρω μας, όλα γίνονται για κάποιο λόγο που στην ουσία δεν έχει καμία σημασία να τον ξέρεις. Το μεγαλύτερο όπλο να νικήσουμε τον εαυτό μας είναι το χιούμορ, και αν θέλουμε να νικήσουμε τον ίδιο τον κόσμο το μόνο όπλο που μας έχει μείνει είναι η αλλαγή. Κάποτε με ένοιαζε το πως θα ντυθώ, που θα πάω, ποιος θα με δει, τι θα πει ο κόσμος για τις πράξεις μου. Με ένοιαζε να γίνομαι αποδεκτός από το σύνολο, οπότε αργά ή γρήγορα έγινα ένα κομμάτι του συνόλου. Ένα κομμάτι κρέας στην ουσία που το ένοιαζε το lifestyle και το πως θα διευρύνει τον κύκλο του. Νόμιζα πως ζωή είναι να είσαι σαν τους άλλους, να ζεις σε μια ομάδα ανθρώπων σαν και εσένα και να κάνεις πράγματα που αρέσουν στην ομάδα αυτή. Κάποια στιγμή όμως, αρχίζεις να βαριέσαι τη στασιμότητα και αυτές τις στιγμές που κάθε μέρα είναι ίδιες. Δεν βαρέθηκα τους φίλους μου, για κανένα λόγο, βαρέθηκα απλά να είμαι αυτός που θέλανε οι άλλοι να είμαι και αποφάσισα να γίνω εγώ.

3 σχόλια:

  1. Ξερεις κατι πρεπει να συνεχιζεις να ζεις για το παρον και οχι για το παρελθον συμφωνο μαζι σου απολυτα,Ειναι λαθος να ζεις για τους αλλους για τον εαυτο σου πρεπει να κανεις οτι ειναι για σενα και μην λογαριαζεις κανεναν ασ τους απο εξω τους υπολοιπους,και γω παλια ανηκα σε αυτην την κατηγορια,Και δεν λεω μετανιωνω και γω που αφησα τον εαυτο μου να ειναι ομοιος με τους αλλους,Μετανιωνω καθε στιγμη που δεν εζησα την ζωη οπως την ηθελα εγω αλλα αντιθετως πως οι αλλοι επελεξαν να ζω.Η ζωη ειναι γεματη εμπειριες και ευκαιριες ,οταν σου δωθουν το μονο που εχεις να κανεις ειναι πως να τις αξοιοποιησεις.
    Ξερω πραγματικα πως νιωθεις ο δυνατος φενεται οταν μπορει και στεκεται στα ποδια του και κοιταει τους αντιπαλους του καταματα.....Η αρχη ειναι παντα δυσκολη,αλλα καποια στιγμη πρεπει να κανεις το πρωτο βημα....εαν δεν το κανεις ολοκληρη η ζωη σου πηγε στραφι.
    Υπογραφη : Λαζαρος Αριστειδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Lazare exeis facebook msn h skype? re file me siginisan ta logia sou...poso xronon eisai? Poy meneis se parakalo apadise !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λάζαρε πραγματικά δεν περίμενα ποτέ να δω τέτοιο σχόλιο από άνθρωπο που δεν γνωρίζω, γι αυτό και άργησα τόσο πολύ να απαντήσω.. σε ευχαριστώ τόσο πολύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή