Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ζω και γράφω




Σήμερα ξύπνησαν οι δαίμονες των παιδικών μου χρόνων.
Γράφω και ζω την κωμωδία μου από αντίδραση.
Όταν δεν γράφω το σενάριό της, είμαι δυστυχισμένος.
Σήμερα λοιπόν μπήκε μια τσόντα στο σενάριο και ξαφνικά αλλάξανε και πάλι τα κείμενά μου.

Είναι ωραίο να κάνεις τον κόσμο να γελάει........το δύσκολο είναι να βρεις κάποιος να κάνει εσένα να γελάς........ κάπου εκεί υπάρχει ένα κενό, σκισμένη σελίδα, όπως και αν λέγεται, ότι και να ναι........

Το μόνο εύκολο, όταν βάζω το κοστούμι του κάθε ρόλου και προσπαθώ να πείσω εμένα και το κοινό μου πως δεν νοιώθω πρωταγωνιστής.

Νοιώθω την κατάρα του δράματος γραμμένο με έναν ευλογημένο κωμικό τρόπο, με όμορφες λέξεις, μικρές εικόνες, σκηνές που μου κόπηκε η ανάσα όταν νόμισα πως θα πεθάνω, μα και στιγμές που ένοιωσα την ολοκλήρωση ή τουλάχιστον την πλησίασα.

Είναι ωραίο να εκμεταλλεύεσαι την μοναξιά σου, ιδίως όταν την ζεις με άλλους...

Είναι τελικά απελπιστικά ηδονικό, να μυρίζεις να ακούς και κυρίως να σε ακούει, η ψυχή σου.


Photo by Eleni Dimopoulou: http://edimopoulou.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου