Στη φαντασία μου είσαι εδώ, σε κρατώ απ το χέρι όταν δεν ξέρω πως θα περάσει η νύχτα.

Ακούω τραγούδια που θα ακούγαμε μαζί. Σκέφτομαι το χαμόγελό σου και δυο μάτια να με κοιτάνε με παράπονο, ακριβώς όπως την τελευταία φορά που σε είδα. Θα ήθελα, όσο τίποτα, αυτό το καλοκαίρι να το ζούσα μαζί σου. Είναι αστείο αλλά γράφοντας αυτά είναι λες και παίρνω μια τζούρα αγκαλιάς, μουσικής και της θέας των ματιών σου. Ήδη λατρεύω το παράπονό τους. Αυτό και αν είναι αστείο και χαζό και περίεργο και ό,τι άλλο το πεις.
Μέχρι να γυρίσω, ξανά, στην πόλη μου...