Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Απωθημένα φίλε μου, να θες να ζήσεις, να στείλεις τους πάντες και τα πάντα στο διάολο και να πετάξεις. Να θες να ζήσεις ρε γαμώτο και να μη σ αφήνουν, μια τα πρόσωπα, μια τα πράγματα, να θες να νοιώσεις ζωντανός, να κάνεις οτιδήποτε δεν έκανες ποτέ και να μη μπορείς. Αυτό το διαολεμένο το κάτι που σε κρατάει πίσω, θες ο φόβος, θες η ριμάδα η σφαίρα της ασφάλειας που καθένας μας έχει φτιάξει γύρω του, δε ξέρω τι... Κάποτε λέει ο μύθος ο Δίας έστειλε στη γη την πρώτη γυναίκα, την Πανδώρα. Αυτή η Πανδώρα, λοιπόν, είχε ένα άτιμο κουτί που μέσα υπήρχαν όλα τα κακά του κόσμου, μαζί όμως με την ελπίδα.. Άγνωστες οι βουλές των Θεών.. Η Πανδώρα λοιπόν άνοιξε το κουτί και αμολήθηκαν τα κακά... Όταν κατάλαβε τι είχε κάνει, του δωσε μια και το έκλεισε. Αφού λοιπόν είχανε πια δραπετεύσει όλα τα δεινά το μόνο που έμεινε μέσα ήταν η ελπίδα, με την προοπτική οι άνθρωποι να μπορούν, από κει και μπρος, να πιστεύουν πως ίσως μια μέρα όλα τα κακά ξαναμπούν στο κουτί. Σωστά μαντεύεις φίλε μου, ακόμα εκεί έξω είναι όλα τους, αλλά η ελπίδα έτσι κλειδωμένη όπως έμεινε, δε ξέρω πόσο και για πόσο, κυρίως, μπορεί να βοηθάει τους ανθρώπους.. Η δική μου ελπίδα, βέβαια, δεν ξέρω πια είναι... Ίσως να μείνω εδώ που γεννήθηκα, να βρω μια δουλίτσα, να βγάλω 5,10 φράγκα και να γίνω νοικοκύρης. Πολύ μίζερο ακούγεται για πρώτο σενάριο. Θα ήθελα μια ζωή πιο ελεύθερη, θα ήθελα να δω μέρη που έχουν να σου πουν ιστορίες, πολλές και όμορφες, θα ήθελα να γνωρίσω ανθρώπους που σπάσανε αυτή τη φούσκα της ασφάλειας και πετύχανε να γίνουν κάποιοι, όχι αναγκαστικά πλούσιοι ή γνωστοί.. Κάποιοι που κάνανε τον κόσμο γύρω τους πιο όμορφο, που κάνανε τους δικούς τους ανθρώπους να φτάσουν ένα βήμα παραπέρα από τον όχλο.. Δεν θέλω να προσβάλω τον όχλο βέβαια, είναι και αυτός αναγκαίος, αλλιώς δεν θα ξεχώριζε κανένας.. Δεν είναι σκέψη διαχωρισμού, είναι η σκέψη του ότι κάποιοι άνθρωποι σηκώνουν το ανάστημά τους πάνω απ τους υπόλοιπους και τους οδηγούν σε μέρη που η μίζερη κοινωνία έχει κατατάξει στα όνειρα. Και αν μη τι άλλο, μετά την ελπίδα τι απέμεινε, τα όνειρα..