Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Κρίση ευτυχίας !

Πάντα τα ωραία έρχονται από κει που δεν το περιμένεις.
Τι ποιο ωραίο από ένα παιδί να σου λέει σ αγαπώ και να σε φιλάει γλυκά και τι ποιο ωραίο να θυμάσαι πως ήσουν εσύ παιδί...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Τα χριστούγεννα του Λιαντίνη

Μόναχο 25-12-1970

Χριστούγεννα και τούτα. Εκτός από τους κατάδικους, όσοι δεν είναι δυό-δυό στο κελί, και τους μοναχικούς, κείνους που δεν ζουν σε κοινόβια, αλλά σε σκήτες, και τους λιγοστούς, πούχουνε τη δική μου τρέλλα, δεν θα τα πέρασε άλλος όπως εγώ. Ούτε μια καλημέρα, ούτε μια ευχή, ούτε ενός ανθρώπου μάτι και γέλιο.
Έχω ένα χοντρό κερί στο κηροπήγιο και μέρα νύχτα καίει.
Τράβηξα τις κουρτίνες να κλείσω το φως για να μην βλέπουν τα
μάτια και κιοτέψει η ψυχή κι όλη τη μέρα τραμπαλίζομαι στην καρέκλα μου, σκεπάζομαι από γαλάζιους καπνούς και κολυμπάω στον ποταμό της αμίλητης ύπαρηξής μου.
Μόνο τ' αυτιά άφησα ασφάλιστα - σαν τον Οδυσσέα -
για να φτάνει ως τη σπηλιά μου ο γιορτερός θόρυβος από το μακρυνό βάθος της πολιτείας. Κι έρχονται φευγαλέα μπροστά μου εικόνες από τα πλούσια Γόμμορα και την ακόλαστη Πομπηία, για να μου θυμίζουν τον ξεπεσμένο άνθρωπο, που όμως δεν επιτρέπεται να του φορτώσουμε την ενοχή. Μόνο το μεσημέρι κουμπώθηκα ως το λαιμό και τράβηξα μια βόλτα στο μεγάλο κήπο της πόλης.
Περπάτησα ώρα πολλή απάνου στα χιόνι, αγνάντεψα το ποταμάκι, τις πάπιες, τα περιστεράκια που κρυώνανε και μαλάκωσε λίγο η ψυχή και το παράπονο. Χιόνι...παγωνιά, πλούτος που σε χτυπάει στα μάτια. Ύστερα ξαναγύρισα στηλώθηκα, σαν φάντασμα, πάλι μπροστά στην λαμπάδα και κυλάνε οι ώρες, κι όλας έντεκα,
απάνου στο καλτιρίμι της διαμαρτυρίας, που δεν θα ζητήσει ανταμοιβή.
Παρ' όλα τούτα δεν θα πρέπει να λησμονήσω να σου πω ότι είμαι και κομμάτι χαρούμενος. Κάτι κατάλαβα από το θάμα της Άγιας νύχτας.
Ίσως περισσότερα απ' όσα πιστεύω.

Δικός σου,
Δημήτρης

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Γενέθλια με φίλους και πολλά γέλια, κράτησε λίγο αλλά ήταν αυτό που μου έλειπε.
Σχεδόν... Του χρόνου ελπίζω να με βρει η μέρα με λίγο περισσότερο χρόνο, λίγη περισσότερη αγάπη και λίγα περισσότερα φράγκα...
Δεν είναι αχαριστία, είναι το γαμώτο που ήθελες να ζήσεις και δεν πέτυχε.
Μεγαλώνω και κάθε φορά δεν θέλω καν να το σκέφτομαι, λες και έγινα μεγάλος και τρανός..
Όχι, αλλά δεν μπορώ να γίνω ξανά μικρός και....... ο εαυτός μου, όπως εγώ θέλω να είμαι και όχι όπως πρέπει να είμαι.
Πάντως το πιο όμορφο πράγμα είναι να έχει γύρω σου, ακόμα καλύτερα δίπλα σου, άτομα που σε αγαπάνε, είτε όσο θα ήθελες, είτε όσο μπορούν.
Η ευχή μου για του χρόνου είναι να είμαι καλά στην υγεία μου και να μείνουν δίπλα μου όσοι πραγματικά με αγαπούν... Θα ένοιωθα μια μικρή ευτυχία έτσι...
Τέλος, λίγο χρόνο, λίγη αγάπη και λίγα φράγκα......

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Περίεργες μέρες...

Καιρό τώρα έχω χάσει τον εαυτό μου κάπου ανάμεσα στα πρέπει και σε αυτά που νοιώθω.
Δεν υπήρξε τόσο άσχημη περίοδος στη ζωή μου και το χειρότερο απ όλα είναι πως δεν ξέρω τι να κάνω, κυρίως τι πρέπει να κάνω.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια, μπήκε ένας άνθρωπος στη ζωή μου, είχα λίγη τύχη μέσα στη γκαντεμιά που με δέρνει ασυστόλως..
Αλλά ας μην τα βλέπουμε όλα τόσο μαύρα, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, μάλλον..
Από κει που κορόιδευα την ελπίδα, έγινα θαυμαστής της και από εκεί που θαύμαζα τον κόσμο, έχω μισήσει τη στιγμή που βάλθηκα να τον ανακαλύψω.
Ας ελπίσω να έρθουν ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ..
Μέχρι τότε το μόνο που έχω να κάνω, είναι να προσπαθήσω.
Τουλάχιστον ανακάλυψα τη μουσική της ζωής, την απόλυτη ησυχία.