"Η αγάπη δεν πρέπει να ικετεύει", είπε "ούτε να επαιτεί. Η αγάπη πρέπει να είναι αρκετά ισχυρή, για να γίνεται βεβαιότητα." -Έρμαν Έσσε-
Και από βεβαιότητα άλλο τίποτα, μόνιμα αβέβαιοι για το οτιδήποτε.
Για ένα πράγμα όμως μπορώ να πω πως είμαι πλέον σίγουρος, με όλη τη δύναμη που μου έχει απομείνει θέλω να με ακούσεις χωρίς να πεις λέξη.
Μισή ζωή ζω μέσα σε τέσσερις τοίχους και περιμένω...
Περιμένω αυτά που ίσως έρθουν ελπίζοντας να μην αργήσουν.
Περιμένω αυτά που δεν θα ήθελα να έρθουν και φοβάμαι την ώρα που θα μου χτυπήσουν την πόρτα...
Περιμένω και ελπίζω να βρω κάποιον, περίεργο, ονειροπόλο, κοινωνικά απαίδευτο και αιώνιο παιδί και έφηβο αλλά με μια αρχαία γερασμένη ψυχή που ψάχνει λύτρωση.
Περίμενα καιρό και εκεί που είπα να βάλω ένα τέλος στην ανυπομονησία και την ελπίδα για ελπίδα βρέθηκες μπροστά μου.
Ένα παιδί, με υπέροχα μάτια και βλέμμα αλλιώτικο.
Ένα παιδί που κοκκίνισε στο πρώτο κομπλιμέντο.
Ένα παιδί που έψαχνε και αυτό κάποιον να του μοιάζει...
Μου είπες πως ελπίζεις και εγώ απάντησα πως ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι η ελπίδα.
Μεγαλύτερο ψέμα δεν έχω πει αλλά δεν ήθελα να δεις το παράπονό μου.
Ήθελα να φανώ δυνατός.
Ήρθε η ώρα να μάθεις ποιος είμαι και τι κρύβω.
Είμαι ένα παιδί που δεν κατάφερε να ζήσει όπως ονειρευόταν. Ένα παιδί που έκανε όνειρα που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει.
Και ένα από αυτά τα όνειρα ήταν η στιγμή που θα γνώριζα εσένα.
Από εκείνη τη στιγμή δεν μπορώ να ζήσω μια άλλη χωρίς να είσαι εκεί, χωρίς να ακούω τη φωνή σου, αχ αυτή η φωνή... χωρίς να κοιτάω τα μάτια σου, χωρίς να χάνομαι στο χαμόγελό σου, χωρίς εσένα.
Νιώθω πως ξαναγεννήθηκα μέσα από εσένα, για εσένα και για εμένα, για πάντα, εγώ και εσύ εναντίον όλων, μαζί.
Εύχομαι και ελπίζω η επόμενη στιγμή να αποτελείται από μια λέξη.
Ναι!
Είμαι πλέον βέβαιος πως θα σε αγαπώ για πάντα.
Ορκίζομαι, με τον πιο ιερό λόγο που έχω δώσει ποτέ να είμαι δικός σου για πάντα, σε αυτή τη ζωή και την αιώνια, μαζί στα εύκολα, μαζί στα δύσκολα και για πάντα μαζί.
Σ αγαπώ.
