Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

επιτέλους...


Μία εβδομάδα για να γίνω άλλος άνθρωπος...

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Απ το κακό στο χειρότερο...

Πεθύμησα ένα σύννεφο, να φέρει βροχή, δυνατή, να μας παρασύρει όλους,
να μας πάρει και με τόση φόρα να μην σταματήσουμε ποτέ μέχρι να νοιώσουμε ελεύθεροι,
λες και πλέουμε μόνοι σε μια ατελείωτη θάλασσα...

Όμως όλα είναι αλλιώς...
Η περιπλάνηση συνεχίζεται, χωρίς καράβια, χωρίς κουπιά, χωρίς δύναμη, χωρίς κάπου να στηρίζεσαι...

Ο πόλεμος άρχισε πάλι. Πάλι θύματα είμαστε εμείς. Ακούω κόσμο να κλαίει, να λέει πως δεν έχει να φάει, πως τα παιδιά του δεν έχουν μέλλον... κάποιοι αποφασίζουν να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα, όσο πάει και πληθύνουν. Βλέπω γέρους να ζητιανεύουν στις 6 το πρωί ένα πιάτο ή μια ψωροσύνταξη έξω απ τα γραφεία του ΙΚΑ... Γίναμε επαίτες, ζητιανεύουμε λίγη ζωή, λίγη ελπίδα, άλλοι πάλι για τα βασικά... Η εξαθλίωση, όσο καλά και να κρύβεται από τα καθάρματα που μας κυβερνούν και τους αλήτες τους δημοσιογράφους, είναι δίπλα μας, γύρω μας, παντού...

Ελπίζουμε ακόμα σε βαρβάρους και πρέσβεις καλής θελήσεως, εμείς βέβαια.......προς θεού.......δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Μας ποτίζουν το μυαλό με χίλιες δύο αηδίες και εμείς αντί να σκεφτούμε, το βράδυ έστω, πριν κοιμηθούμε, αφήνουμε την λογική και παραδινόμαστε στην ήτα του υποσυνειδήτου.

Παρακαλάμε να βρέξει, να μην σταματάει, ούτε μια στιγμή, κάθε ψιχάλα να ναι μια ελπίδα, ένας από εμάς... μόνοι μας τι δύναμη έχουμε... όλοι μαζί όμως, μπορούμε.
Μπορούμε και πρέπει να τους ξεβράσουμε όλους, να τους πνίξουμε, όπως αυτοί πνίξανε το μέλλον μας, τις ελπίδες μας και τα νιάτα μας.

Τόση φτώχεια, κατάντια, κοροϊδία, τόσο πολιτικό και κοινωνικό ξεπεσμό δεν έχω ξαναδεί.
Ελπίζω να μην έρθουν χειρότερα... ξέρω όμως πως τα χειρότερα είναι ήδη εδώ, αύριο θα είναι εδώ...

Πλέον κάθε απαισιόδοξος άνθρωπος, είναι όντως ένας καλά διαβασμένος αισιόδοξος....

Πλέον κάθε ένας από εμάς που ελπίζει, που ονειρεύεται και διψάει για ελευθερία ζει απλά σε έναν παράλληλο κόσμο, με άλλες σταθερές και αλήθειες.

Πότε επιτέλους θα έρθει αυτή η βροχή...........

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Ελληνικός ξεπεσμός.

Φτάσαμε στο σημείο να αγγίξουμε τις ακροδεξιές γωνίες του μυαλού μας...

Τι μας πειράζει εάν κάποιος αλλόθρησκος προσεύχεται? Μας πειράζει όμως αν το κάνει σε δημόσιο χώρο.

Και ποιος φταίει που έφτασαν αυτοί οι άνθρωποι εκεί? Το κράτος... Αυτοί τι φταίνε?
Εμείς οι δήθεν καλοί χριστιανοί, που κάθε Κυριακή πάμε εκκλησία για να δούμε τι φοράει η γειτόνισσα και μόλις βγούμε αρχίζουμε τις "Παναγίες" είμαστε καλύτεροι?

Μ αρέσει που όλοι αυτοί είναι πιστοί των αρχαίων Ελλήνων, των δημιουργών της δημοκρατίας...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Η σπηλιά του Πλάτωνα




Δες με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως. Και μέσα στη σπηλιά να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι στα πόδια και στον αυχένα από την παιδική τους ηλικία, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί, και πάνω απ' αυτά επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.
- Βλέπω, είπε.
Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί.
- Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους δεσμώτες, είπε.
Μα είναι όμοιοι με μας, και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και των αντανακλάσεών της στους απέναντι τοίχους ;
- Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής ;
Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο;
Τι άλλο;
Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν;
Αναγκαστικά.
Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά;
- Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε.
Και σε κάθε περίπτωση, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων.
- Απόλυτα σίγουρο, είπε.
Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής : Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως, κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά και πως έχει στραφεί προς όντα πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν;
- Και πολύ μάλιστα, είπε.
Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν;
- Έτσι, είπε.
Και αν, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά;
- Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε.
Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως.
- Πως όχι;
Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι.
- Κατ' ανάγκη, είπε.
Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί.
- Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα.
Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους;
- Και πολύ μάλιστα.
Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί;
- Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι.
Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο;
- Και πολύ μάλιστα, είπε.
Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;

Πλάτωνας, Πολιτεία, Βιβλίο Έβδομο

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

ΑΠΟΧΗ !




Δεν μπορώ να καταλάβω...... Έχετε όλοι σκύψει στη γκιλοτίνα της "δημοκρατίας" σας και του μνημονίου "μας" και περιμένετε την αντιβαρύτητα να σας σώσει..... Ε να σας το κόψει μήπως και σωθούμε από τη βλακεία.

Καλές εκλογές, ας νικήσει ο χειρότερος.

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Καλώς ήρθατε στην Γρεκοκρατία της νοτίου Μακεδονίας




Πως θα σας φαινότανε να βασίλευαν σε αυτή τη χώρα για 35 χρόνια 3 οικογένειες?

Η πρώτη αποτελείται από καραφλούς, η δεύτερη από αποστάτες και η τρίτη από καλοφαγάδες.

Πως θα σας φαινότανε να σας λένε πως έχετε δημοκρατία όταν κάθε μέρα, 35 χρόνια τώρα,
τα κανάλια κάθε επομένη των εκλογών αλλάζανε ιδέες και πολιτικές πεποιθήσεις? '

Πως θα σας φαινότανε μια αστυνομία που καθήκον έχει να τρομοκρατεί τον πολίτη,
ένα σύστημα υγείας πιο σάπιο και από την σαπίλα την ίδια?

Θα σας άρεσε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αλλάζει κάθε 3 χρόνια και οι μαθητές δεν έχουν ιδέα τι μαθαίνουν και γιατί, που το δημόσιο σχολείο θεωρείται κατώτερο και τα ιδιωτικά φροντιστήρια, λύκεια και πανεπιστήμια θεωρούνται in και must?

Θα σας άρεσε 300 πρόγονοι του ανθρώπινου γένους να παίζουν κορώνα γράμματα την ζωή σας, πηδώντας από πολιτικό κλαρί σε κλαρί, όταν 10.000.000 πολίτες αγωνιούν για το μέλλον τους?

Θα συμφωνούσατε με μια εκκλησία που άλλοτε οργάνωνε επανάσταση, να αγοράζει και να πουλάει φιλέτα του δημοσίου?

Το οτι ο ένας στους 11 Έλληνες δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχανε συσσίτια σας λέει κάτι?

Μήπως και εσύ ο ίδιος, αν δεν το έχεις ζήσει ακόμα, σκέφτηκες πως μια μέρα, κοντά σιμά, θα πας στην λαϊκή με 5 ευρώ σε ψιλά?

Αν όχι, welcome ! Καλώς ήρθες στην Γρεκοκρατία της νοτίου Μακεδονίας! Πουλάμε και την ίδια μας τη μάνα για να δώσουμε τα δανεικά στο ΔΝΤ!

Καλή ψήφο, ενίοτε και ψόφο στις εκλογές.