Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Όπως τότε...



Η πλατεία ήταν γεμάτη , με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου , κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.

Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ' τα σημάδια , σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ' αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,javascript:void(0)
να φωτίσω τις αιτίες που μ' αφήνουνε μισό.

Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες ,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,

η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Πόσες φορές σκέφτηκες , "Αν το κάνω μπορεί να πεθάνω!"

Και πόσες φορές το έκανες ?

Αν, "ποτέ...", δεν έχεις ζήσει ακόμα.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

χρόνια πολλά Che...

Πόσοι από εμάς μπορούμε να πούμε "σύντροφος" και να το εννοούμε ??

και πόσοι μπορείτε να λέτε "εγώ" και να είναι αυτή η κωλολέξη πάνω απ όλα ??


χρόνια πολλά Che... τίποτα δεν άφησες πίσω, δυστυχώς... μόνο μπλουζάκια και αφίσες για κανα δυο αμόρφωτα και ανόητα κουμούνια...

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Βόλος. 7/6/2011 στην παραλία,
δίπλα στο άγαλμα,
13 ημέρα της διαδήλωσης...
Μια γυναίκα, περίεργη στην αρχή, με πλησιάζει.
Μου ζητάει το μικρόφωνο,
με ρωτάει αν μπορεί να ακουστεί σε όλη την παραλία η φωνή της.
Παίρνει το μικρόφωνο και καλεί όλους μας να αγγαλιάσουμε τον διπλανό μας.
Σε μισό δευτερόλεπτο το κλίμα και η χυχολογία μας αλλάζει.
Αρχίζει να μιλάει για αγάπη, για χορό, για τάνγκο.
Βάζω στα ηχεία το "Να μ αγαπάς".
Ξαφνικά ο κόσμος γίνεται ζευγάρια, στην αρχή διστακτικά, μετά ακολουθούν και άλλοι.
Ανάβουνε τα φώτα, όλοι είχαμε ένα ηλίθιο, ρομαντικό και αναπάντεχο χαμόγελο στα χείλη μας.
Τα ηχεία δυναμώνουν, ακούγονται μόνο το τάνγκο και γέλια!
Ακολουθούν και άλλα ζευγάρια, και άλλο τραγούδι και άλλα χαμόγελα.
Μισή ώρα αργότερα, ένοιωθα όλη την κούραση της μέρας να φεύγει, μαζί με ότι άσχημο σκεφτόμουν.
Ο χορός συνεχίζεται, το ένα τραγούδι ακολουθεί το άλλο.
Ηξεραν πολλοί πως να χορέψουν, κανείς όμως δεν έκανε την αρχή πριν εμφανιστεί αυτή η κοπέλα.
Δεν έχω νοιώσει τόσο τρελή αύρα ξανά, λες και γέμισε η ατμόσφαιρα έρωτα.
Γύρω μου ζευγάρια χορεύουν ακουμπώντας τα αγόρια τα χέρια τους στην μέση των κοριτσιών και εκείνες κρατώντας τους απαλά απ τον ώμο...
Έτσι πέρασε περίπου μια ώρα, στην παραλία, εκεί που μεγάλωσα και ποτέ δεν είχα φανταστεί πως εκεί κάπου ή μέσα στον κόσμο που βρέθηκε εκεί, υπήρχε τόση λαχτάρα για ζωή και τόση διαφορετικότητα.

ΕΝΑΣ θα είναι πάντα αρκετός να αλλάξει τον κόσμο, αρκεί να είναι τόσο τρελός, που να πήσει τον κόσμο να έρθει στα μέτρα του, πρώτος.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

όταν η αγανάκτηση γίνεται όπλο

Ποιός από εμάς δεν ήθελε να παίξει με την φωτιά;

Ποιός από εμάς δεν περίμενε μια ολόκληρη ζωή να πάρει την ζωή του στα χέρια του;

Ποτέ δεν φοβηθήκαμε μην καούμε, ποτέ δεν θέλαμε κάποιον να μας ορίζει τις ζωές μας...

Άναψε επιτέλους μια σπίθα στις ψυχές μας, νοιώθουμε πως κάτι δίνει ρυθμό την καρδιά μας, πως έχουμε, επιτέλους, έναν λόγο να ζούμε.

Αλλάξαμε απότομα αυτή τη φορά τις ζωές μας, βάλαμε τον διπλανό μας πιο πάνω από τον εαυτό μας...

Λειτουργούμε επιτέλους σαν σύνολο, το "μας" πήρε την θέση του "μου" και τα προβλήματα του δίπλα, γίνανε προβλήματα όλων!

Είμαστε πλέον επαναστάτες με αιτία, όχι μόνο γιατί το είχαμε μέσα μας...
Είμαστε επιτέλους αυτοί που θέλαμε να γίνουμε και όχι αυτοί που μας δείχνανε τόσα χρόνια σαν πρότυπα.

Βρήκαμε οι περισσότεροι τον εαυτό μας, αλλά το πιο όμορφο είναι πως, βρήκαμε τον εαυτό μας, στους πραγματικούς συντρόφους με τους οποίους τόσες μέρες προσπαθούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω.

Και το ορκιζόμαστε, εμείς οι αλήτες, εμείς που τόσες μέρες ακούμε τα χίλια δύο κακόβουλα σχόλια από παντού, πως αν δεν πάρουμε πίσω το μέλλον μας, δεν θα υπάρξει αύριο για εσάς.
Είστε πλέον ο ένας και μοναδικός μας εχθρός, εσείς και τα αφεντικά σας και μέχρι να σας διώξουμε, δεν θα ηρεμίσουμε ξανά.

"και όλο θαρώ πως έρχονται τ αηδόνια............"