blank

Δεν ξέρω τι με κρατάει πίσω, τι είναι αυτό που με κάνει να ξυπνώ χωρίς να περιμένω κάτι διαφορετικό. Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για οτιδήποτε, αναλώνομαι σε κάθε τι που θα με κάνει να ξεχαστώ για λίγο. Οι τελευταίες αληθινές στιγμές που θυμάμαι και οι τελευταίες μέρες που ξυπνούσα χαμογελώντας ήταν καιρό πριν, αλλά ακόμα και αυτές κράτησαν λίγο.

Τίποτα που να αξίζει δεν κρατάει περισσότερο από την απογοήτευση που νιώθεις όταν πια τελειώσει...

Τίποτα δεν μου φαίνεται αληθινό, να αξίζει τον κόπο, τον χρόνο και κυρίως την αλλαγή μέσα μου. Μηδέν, ένα απόλυτο κενό που ίσως δεν θέλω να καλυφθεί, δεν ξέρω γιατί, τη μια παραπονιέμαι, την άλλη βρίσκω την ώρα να μιλήσω με εμένα... Με κυνηγούν πολλές σκέψεις, αναμνήσεις και χαμένα αντι-μηδενικά. Μήπως νιώθω αντί απλά να σκέφτομαι; Μπορεί να δίνω σημασία εκεί που δεν πρέπει, ή να εκτιμώ και να αγαπώ πάντα αυτά που στο τέλος φέρνουν μια άνοστη ισορροπία. Άκρα, πάντα με γοήτευαν. Μετά μια μέση κατάσταση, μετά βρισκόμουν στην άλλη άκρη, ίσως σε μια νέα απλώς αρχή... Χάος... οι έννοιες έχουν μπερδευτεί και οι καταστάσεις παίρνουν το μέρος των ονείρων. Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που αξίζει τον μηδενισμό αυτό...

"My white, over night... hide in my room..."

Το άσπρο μου και το μαύρο μου, η παρουσία και η έλλειψη...

Κουράζομαι, θυμάμαι φωνές, ματιές, ψιθύρους και μάτια κλειστά, δυνατά...

Ματιές που κραύγαζαν πιο δυνατά φωνή και ψιθύρους που κοίταζαν μέσα μου εκεί που αυτή τη στιγμή ούτε εγώ δεν μπορώ να κοιτάξω. Εκκωφαντικές σκέψεις, ο φόβος, ο τρόμος, ο πανικός, η τελευταία σκηνή πριν κλείσεις τα μάτια σου στο σκοτάδι, η τελευταία ανάμνηση από κάποιον έρωτα και το πρώτο σου γιατί... Η τρέλα, η χαρά, η ευχαρίστηση και το τέλος... Όλα τόσο αντίθετα και τόσο γερά δεμένα... Μια λεπτή κλωστή ανάμεσα στην μοναξιά και την τρέλα, από την λύπη και την χαρά...

"Face your memories... no need to panic for today..."

Αναθεώρηση και ανασύνταξη. . .

Η πολιτική του 2010 είναι μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία, παροχής υπηρεσιών...

Πουλάς ελπίδα και αγοράζεις συνειδήσεις . . .

Είναι ένα παιχνίδι, εμείς όμως είμαστε αυτοί που έχουμε χρέος να αλλάξουμε τους κανόνες.

"...politik kills

politik need votes

politik needs your mind

politik needs human beings

politik need lies..."

Manu Chao

Το Παραμύθι

Όταν ήμουνα μικρός μου χανε πει ένα παραμύθι
Ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτό τον πλανήτη
Μου χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγαν ιδεολογία
Και να με πιστός σε ιδανικά, όπως οικογένεια, πατρίδα θρησκεία
Μου ‘χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο ’60 με ’70
Και μια επανάσταση αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια
Μου χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή
Αυτοί θα μ’ έσωναν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει
Μου ‘χαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
Μου ‘παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά
Μου ‘παν οτ’ είμαι τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία
Και για κάτι που το λέγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία
Μου είπαν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
Και αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά
Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
Γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρω

Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι
Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία

Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει
Δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει
Και κείνο το σπουδαίο που το λένε ιδεολογία
Έχει καταντήσει γραφικό και ανήκει πια στη ιστορία
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά
Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά
Και αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
Είναι οι περισσότεροι οι ίδιοι κλέφτες και επικίνδυνα κομπλεξικοί
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα
Η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία
Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία;
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας
Έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε άλλα πολλά
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σε αυτό
Νοιώθω πως ήδη έχω γεράσει πριν προλάβω να μάθω να ζω

Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι
Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία

Δώσε μου φώτιση θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
Χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δε τον έμαθα ποτέ
Πουτανιά ψέμα κι απάτη θεωρούνται κυριλέ
Κάποτε πίστεψα σε κάτι και μια ιδεολογία
Πίστεψα στη μουσική μου σα να ήτανε θρησκεία
Τώρα πια με το hiphop κάνουν στριπτίζ μεσ’ τα πορνεία
Τόσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νοιώθω αηδία
Ένα μάτσο εγωπαθείς κι επιεικώς κωλόπαιδα
Μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα
Άμα κάτι δε μου κάνει εγώ φεύγω μακριά
Δεν ανήκω σε κανένα, δεν ανήκω πουθενά
Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει ποια είναι η αλήθεια
Είναι λέξη ντεμοντέ και πια του έγινε συνήθεια
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει
Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή
Η μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή
Σοσιαλισμός και χούντα τώρα γίναν ασορτί
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις κι αλλοδαποί σε απογραφή
Μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει
Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή
Και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή
Τι πειράζει όμως αυτό; Τώρα είμαστε ευρωπαίοι
Ψάξε να βρεις τον αντρισμό σου σε ένα αμάξι που να λέει
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσει την εικόνα
Γίνε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη είναι μόδα
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα
Αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα

Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι
Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία

είμαστε εδώ! Εναντίον σας - εξ αιτίας σας!

Είμαστε εδώ για να μην γίνουμε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.

Είμαστε εδώ για να πάρουμε πίσω ό,τι με την βία μας πήρατε.

Είμαστε εδώ για να παρηγορήσουμε τις μανάδες και τους πατεράδες των νεκρών αδερφών μας.

Είμαστε εδώ για να δώσουμε ένα μέλλον αντάξιο των προσδοκιών μας , σε εμάς και τα παιδιά μας.

Θα μας βρείτε μπροστά σας χωρίς κουκούλες, χωρίς ταυτότητα, χωρίς τις δήθεν πολιτικές μας παρατάξεις.

Θα μας κοιτάξετε στα μάτια όταν έρθετε εσείς στην θέση μας, μα δεν θα λυπηθούμε ούτε έναν από εσάς.

Αμολύστε τα σκυλιά σας, ΜΑΤ και ασφαλίτες, δημοσιογράφους και εφιμερίδες, δεν θα μας πιάσουν ποτέ!! Όσους και αν σκοτώσετε οι ιδέες, οι αρχές και τα ιδανικά μας δεν θα πεθάνουν ποτέ.

Είμστε εδώ να σας θυμίζουμε πως επιτέλους ξυπνήσαμε από την ύπνωση σας. Να σας θυμίζουμε κάθε βράδυ στα όνειρα, που αμφιβάλω αν έχετε πια, το αγένητο αγοράκι που βρήκε το τέλος πριν ακόμα αρχίσει να βλέπει.

Τα ίδια φέρετρα που τους αγγαλιάζουν θα είναι αυτά που θα στιχιώσουν τα όνειρα σας μέχρι να καείτε στην κόλαση, όπως σας αξήζει!

Πρέπει να είμαστε εδώ, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, απέναντι τους!
Χέρι με χέρι, ένας χείμαρος που θα ξεβράσει επιτέλους την βρωμιά που μας πνίγει.

Μην ακούτε κανένα, κανάλια, πολιτικούς και συμβουλάτορες. Το μέλλον είναι δικό μας, μην τους το χαρίσετε.

Γιατί φτάσαμε εδώ;

Απορώ τι θα πείτε στα παιδιά σας όταν σας ρωτήσουν......"γιατί μπαμπά/μαμά φτάσαμε εδώ, τι κάνατε εσείς τότε;"

ΤΙ θα απαντήσετε; "Διακοπές στη Μύκονο; πάρτι; ΤΙΠΟΤΑ; Τί στο διάολο θα απαντήσετε;

Φοιτητικές εκλογές?

Γιατί? Θα αλλάξει κάτι αν αλλάξουν τα ποσοστά μας μήπως?

Θα μεγαλώσουν τα νούμερα μας, αλλά θα μείνουμε νούμερα και πιόνια στην σκακιέρα της νέας τάξης πραγμάτων, στην οποία μας ωθούν από το 1974?

Αντί να σηκωθούμε όλοι σαν φοιτητές, σαν Έλληνες, σαν νέοι να κάνουμε έντιμο αγώνα κοιτάμε τις κωλο-εκλογές??

Φοβάστε μήπως χάσετε το βίσμα, φοβάστε να μιλήσετε, γίνεστε συνήγοροι των αλητών που μας κλέβουν και κάνετε επανάσταση από την Μύκονο?

Σάπια γενιά, ντροπή για το 114, ντροπή στους νεκρούς και όσους γράψανε ιστορία με δίκαιο αγώνα!

Δεν χρωστάω σε κανένα, δεν πληρώνω σε κανένα! Η σύμπραξή μας στην κυβέρνησή σας, είναι ΈΓΚΛΗΜΑ!!

Να αγαπάς την ευθύνη.

Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.

Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω". Ν. Καζαντζάκης

Refuse - Resist!!

Dear friends and fellow,

The situation here in Greece began to change for the worse during the dictatorship. From 1974 onwards, the governments of the right and the socialists in Greece sank into the mire of depth. The situation is rather more critical than we think ... Now most people do not count parties, and laws? Not anarchy, simply a revolution.

Last December we lost a 15 year-old boy, shot by a cop, this May 3 people were burned from a Molotov because their boss didn’t let them exit the bank, that they used to work, when they asked to..

Reading our history, you will see it’s written with blood. The blood of those who never give up, never bow their heads, always fighting by taking power from the past and run towards, against history and fire shouting with all their power, with a voice that comes from their heart.

We will not stand still and lose the fight for our future, once again!

Please don’t hear all those who attack us with every mean…

Every day we wake up, there is an other reason to fight for.

Greece is the experiment to "tick" International Oligarchy so they can enslave people to a new Middle Ages ... They believe that if the Greeks capitulate then the other will be a "piece of cake" ... But we, who have ancestors that overwhelmed many empires, will now bow? We will resist, and win!

Dimitris M. Bakopoulos

"Η Δημοκρατία μας Αυτοκαταστρέφεται, διότι
Κατεχράσθη το Δικαίωμα της Ελευθερίας και της Ισότητας, διότι έμαθε
τους πολίτες να θεωρούν την Αυθάδεια ως Δικαίωμα, την Παρανομία ως
Ελευθερία, την Αναίδεια του Λόγου ως Ισότητα και την Αναρχεία ως
Ευδαιμονία."

Ισοκράτης

Ένας Όρκος Ξεχασμένος

"ΟΡΚΟΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ"

Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει. Ορκίζομαι να μη μεταχειριστώ ποτέ βίαν δια να αναγνωρισθώ με κανένα συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μην λανθασθώ κατά τούτο, γενόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος, με κανένα συνάδελφον.

Όρκος των αρχαίων Ελλήνων - Αθηναίων Εφήβων

Δε θα ντροπιάσω τα όπλα μου, ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου όπου κι αν ταχθώ να πολεμήσω, θα υπερασπίζω τα ιερά και τα όσια, και μόνος και με πολλούς, και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη απ' όση θα μου παραδοθεί. Θα πιστεύω στους Θεούς και στους ισχύοντες νόμους θα υπακούω, και σε όσους άλλους νόμιμα θεσπισθούν. Κι αν κάποιος αναιρέσει ή αμφισβητήσει τους θεσμούς δεν θα το επιτρέψω, θα τον πολεμήσω είτε μόνος είτε με όλους. Και τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων θα τιμήσω.