Πόσο ωραίο είναι να δίνεις ζωή σε κάτι, κάποιον, κυρίως σε κάποιον που δεν γνωρίζεις καν...
Πόσες φορές έψαχνα για κάτι να αλλάξει τον κόσμο γύρω μου, την γαμημένη την μιζέρια της καθημερινότητάς μου...
Κάθε ζόρι έχει το τέλος του, αυτό εμπέδωσα λοιπόν εχθές, μέσα σε ένα βράδυ.
Σε λίγες ώρες γέμισα ένα μικρό κενό που είχα μέσα μου.
Βέβαια άνοιξε ένα άλλο ή μάλλον άρχισε να μεγαλώνει...
Πάντα τα πήγαινα καλά με τα προβλήματα των άλλων, όλοι μας πιστεύω...αλλά μέχρι πότε να αντέξεις;
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθείς ζωντανός και να πολεμάς για σένα...
Ίσως τελικά, κάθε ένας από εμάς πρέπει να πολεμάει για την ζωή του διπλανού του και μόνο...
Ίσως φταίει ο εγωισμός μας που μας κρατάει πίσω, νικημένους από τους φόβους μας. Πάντα όμως θα έχουμε μια λύση για τους άλλους και πάντα εκείνοι θα θέλουν να την ακούσουν... Μόνο έτσι πιστεύω λύνονται τα προβλήματα όλων μας, μόνο όταν όλοι μας έχουμε κάποιον να στηρίζουμε και παράλληλα να μας στηρίζει.
Αυτό λείπει απ τον κόσμο, η αγάπη για τον δίπλα μας, από κάποιον άγνωστο μέχρι και τους φίλους μας...
Εμένα, ποιος θα με στηρίξει όμως ?
I am here!
ΑπάντησηΔιαγραφή