Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

όταν η αγανάκτηση γίνεται όπλο

Ποιός από εμάς δεν ήθελε να παίξει με την φωτιά;

Ποιός από εμάς δεν περίμενε μια ολόκληρη ζωή να πάρει την ζωή του στα χέρια του;

Ποτέ δεν φοβηθήκαμε μην καούμε, ποτέ δεν θέλαμε κάποιον να μας ορίζει τις ζωές μας...

Άναψε επιτέλους μια σπίθα στις ψυχές μας, νοιώθουμε πως κάτι δίνει ρυθμό την καρδιά μας, πως έχουμε, επιτέλους, έναν λόγο να ζούμε.

Αλλάξαμε απότομα αυτή τη φορά τις ζωές μας, βάλαμε τον διπλανό μας πιο πάνω από τον εαυτό μας...

Λειτουργούμε επιτέλους σαν σύνολο, το "μας" πήρε την θέση του "μου" και τα προβλήματα του δίπλα, γίνανε προβλήματα όλων!

Είμαστε πλέον επαναστάτες με αιτία, όχι μόνο γιατί το είχαμε μέσα μας...
Είμαστε επιτέλους αυτοί που θέλαμε να γίνουμε και όχι αυτοί που μας δείχνανε τόσα χρόνια σαν πρότυπα.

Βρήκαμε οι περισσότεροι τον εαυτό μας, αλλά το πιο όμορφο είναι πως, βρήκαμε τον εαυτό μας, στους πραγματικούς συντρόφους με τους οποίους τόσες μέρες προσπαθούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω.

Και το ορκιζόμαστε, εμείς οι αλήτες, εμείς που τόσες μέρες ακούμε τα χίλια δύο κακόβουλα σχόλια από παντού, πως αν δεν πάρουμε πίσω το μέλλον μας, δεν θα υπάρξει αύριο για εσάς.
Είστε πλέον ο ένας και μοναδικός μας εχθρός, εσείς και τα αφεντικά σας και μέχρι να σας διώξουμε, δεν θα ηρεμίσουμε ξανά.

"και όλο θαρώ πως έρχονται τ αηδόνια............"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου