23..24..πάντα..για εσένα.

Και έτσι έμαθα να ζω με λίγα, υλικά και μη..

Λίγα χρήματα, λίγη ηρεμία, λίγο έξω, λίγο μέσα, λίγη φασαρία..

Αλλάζω, κάθε μέρα, σκέφτομαι αλλιώς, δεν θέλω να αλλάξω τον κόσμο, θέλω μόνο να γίνω εγώ καλύτερος.. Αυτά που μου λείπουν, ίσως με στεναχωρεί καμιά φορά, έμαθα να τα κρατάω σαν θησαυρό μέσα μου, να χαίρομαι όταν τα βρω, με όποιον θέλω, με όποιον είναι εκεί να ζήσει την στιγμή της μικρής μου ανακάλυψης.

Κάποιες φορές η τύχη σε προκαλεί, σου δίνει μια πρόκληση, σε πάει ένα βήμα πιο πέρα, εσύ ακολουθείς με κλειστά τα μάτια και όπου σε βγάλει..

θέλω να κλείσω τα μάτια, να βρεθώ κάπου αλλού και να τα αφήσω όλα σε αυτή..

Σταμάτησα να δίνω σημασία στην συνήθεια, η ρουτίνα δεν είναι πάντα κακή, που ξέρεις αν ήταν αλλιώς...;!

Αλλάζω, κάθε μέρα, δεν το καταλαβαίνω, μου το λένε, προς το κακό ή προς το καλό, το αφήνω σ αυτούς... Αυτοί είναι ο λόγος... Τα πάντα γύρω μου...

Δεν υπάρχει κάτι πιο μαγικό από την στιγμή που ανακαλύπτεις το επόμενο βήμα, που λες, ένα βήμα ακόμα και επιτέλους, θα είμαι εκεί...

Το ξέρω, δεν έρχεται όταν το ζητάς, όταν το έχεις ανάγκη, μόλις το βρεις όμως σου γίνεται ανάγκη και εμμονή, το θέλεις, το ποθείς, το σκέφτεσαι συνέχεια, αυτό το μετά, το πως, το που...

Σήμερα λοιπόν ήταν μια μέρα ανακάλυψης, δεν υπήρχε κάτι κρυμμένο, δεν το έψαξα, δεν ήταν κάτι καινούργιο, είχε όμως την μαγεία που μου έλειπε, δεν με ένοιαζε τίποτα, ζούσα ξανά, ένοιωθα, σκεφτόμουν, θυμόμουν, ήλπιζα στο τίποτα αλλά μου έφτανε...

Έφτασα εκεί, επόμενος σταθμός....; Ποιος ξέρει....