Πολίτης ενός νέου κόσμου.

υπάρχει μια σπίθα, υπάρχει μια φλόγα που καίει στις καρδιές μας, που δεν θα σβήσει και δεν έχει σημασία πόσο σκοτεινός ο κόσμος θα γίνει. Τολστόι

Απαιτώ να ζήσω μια νεκρική σιγή.

Απαιτώ να σταματήσει ο χρόνος γύρω μου.

Θέλω να σταματήσουν όλοι ό,τι κάνουν και να με ακούσουν...

Φτάνει πια τόσος πόνος, τόσο αίμα, τόση φασαρία...

Ονειρεύομαι έναν κόσμο στον οποίο θα κυβερνά η ισορροπία,

στον οποίο νέο αυτό κόσμο, το πνεύμα θα κυβερνά την σάρκα,

που κάθε άνθρωπος θα νοιώθει ένα με τον άλλο,

που κάθε μέρα πάνω σ αυτόν τον πλανήτη θα είναι ευχής έργον, ευτυχισμένη.

Θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου η διαφορετικότητα θα είναι πλεονέκτημα,

σε έναν νέο κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν θρησκείες και ψέματα και συνωμοσίες

και ξένες γλώσσες... Έναν κόσμο, πολλά επίπεδα πάνω απ τον δικό μας...

Γιατί να προσπαθούμε όλο και περισσότερο να διαφοροποιηθούμε, να γίνουμε δήθεν καλύτεροι, δήθεν πιο πλούσιοι ?

Σκέφτομαι πως όλοι αρχίσαμε από το ίδιο σημείο, από το ίδιο υλικό, πήραμε πνοή από τον ίδιο δημιουργό...

Δεν μιλάω για κάποιον θεό, μόνο για το σύμπαν και τον πλανήτη που μας φιλοξενεί...

Πόσο ευγνώμονες έπρεπε να είμαστε προς σ αυτόν και πόσο αγενείς έχουμε καταντήσει...?!

Τόσες χιλιάδες, χιλιάδων χρόνια η ίδια ιστορία... ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου... οφθαλμόν αντί οφθαλμού μας λένε οι καλοί χριστιανοί... αίμα και καταστροφές, θυσίες στον βωμό του πλούτου και της υλικής αφθονίας...

Σκέφτηκε άραγε κάποιος από αυτούς τι κατάφερε, τι άλλαξε, τι καλυτέρευσε, τι άφησε στις επόμενες γενεές?

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται πεσιμιστικά και μηδενιστικά, δεν θα ήθελα να ξεφύγω όμως από την σφαίρα της λογικής και της ύπαρξης. Είναι τόσο μικρή η ζωή μας, το καταλαβαίνεις μόνο αν φτάσεις κοντά στον θάνατο... ίσως ήταν αναπάντεχο δώρα για εμένα αυτό το μικρό, κατ τα άλλα σημαντικό, πρόβλημα υγείας...

Δεν αξίζει να γίνω σας και αυτούς, θέλω να παλέψω για να μείνω διαφορετικός... θέλω να δώσω όσες δυνάμεις μου χάρισε η μοίρα να γίνω καλύτερος, να βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ και μια μέρα όταν θα κάνω τον απολογισμό μου, να χαμογελάσω ...