Το παζλ

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου ότι βλέπετε είναι ένα ψέμα, φτιαγμένο και ταιριασμένο πάνω σε ένα άλλο ψέμα, όπου όλοι θεωρούμε το πραγματικό, εξωπραγματικό και συνεχίζουμε να απλά παρακολουθούμε, σαν θεατές, αυτούς που φτιάχνουν το παζλ.

Τα κομμάτια είναι άπειρα, τους πήρε αιώνες να τα κατασκευάσουν και να τα ταιριάξουν.

Οι πιο πολλοί από εμάς πατάνε στα κομμάτια της θρησκείας, των γλωσσών, του χρήματος, των παραισθήσεων, των ονείρων που ποτέ δεν θα πραγματοποιηθούν, του πολέμου, του ρατσισμού, του δήθεν ανθρωπισμού κτλ.

Φανταστείτε πως είστε μέσα σε αυτό το παζλ, τα μικρότερα κομμάτια που χωρίς αυτά,, η εικόνα δεν μπορεί να εμφανιστεί. Πείτε πως είστε τα κομμάτια που κάνουν την διαφορά και ολοκληρώνουν, μπαίνοντας στην σωστή θέση, το παζλ του κόσμου, όπως αυτοί θέλουν να είναι.

Υπάρχουν κομμάτια που μοιάζουν μεταξύ τους, στο σχήμα, στο χρώμα, στην εικόνα, μπαίνοντας όμως σε άλλη θέση, αλλάζουν τρομακτικά την εικόνα.

Υπάρχουν και κομμάτια που μπορούν να μπουν παντού, όπου τους βάλει το μεγάλο χέρι που κρατάει αυτά και την μοίρα τους στο ψηφιδωτό του κόσμου.

Πολλά κομμάτια, θα αλλάξουν θέσεις μέχρι να βρεθεί που ταιριάζουν, άλλα θα μπουν αμέσως δίπλα από τα μεγάλα, τα φανταχτερά και τα φαινομενικά πολύ σημαντικά κομμάτια και εκεί θα μείνουν για πάντα.

Αυτά όμως που θα παραπλανιούνται, είναι βέβαιο πως θα καταλήξουν εκεί όπου πραγματικά ανήκουν.

Φανταστείτε λοιπόν ότι αυτό το παζλ είναι ο χάρτης του κόσμου μας, όπως τον πρωτοείδαμε στο σχολείο. Κάθε ήπειρος είναι ένα μεγάλο κομμάτι, κάθε χώρα ένα μικρότερο και κάθε άνθρωπος, το άτομο του μικρότερου κομματιού.

Αιώνες τώρα, κάποιοι, προσπαθούν να ταιριάξουν τα άτομα κομμάτια, με τα μεγαλύτερα, ώστε να φτιάξουν σύνορα, ήθη, έθιμα, τρόπους ζωής, τρόπους σκέψης, τρόπους με τους οποίους το κάθε άτομο θα έβλεπε τον κόσμο.

Τα μεσαία κομμάτια, τα κράτη, όπως και τα μικρότερα, έπρεπε να αποκτήσουν, φίλους, εχθρούς, σύνορα διαχωρισμού, γλωσσικά, οικονομικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά.

Τα τεράστια κομμάτια, έπρεπε και αυτά να είναι όπως τα προηγούμενα, με φίλους, εχθρούς, ιδιαιτερότητες.

Και όλα μαζί, αν και τόσο διαφορετικά, έπρεπε να γίνουν το ίδιο και το αυτό, ένα και μοναδικό ΠΑΖΛ.

Έτσι δημιουργήθηκαν τα σύνορα, η θρησκεία, το χρήμα, οι γλώσσες, οι πόλεμοι, μιας και κάτι έπρεπε να κρατάει τα κομμάτια κολλημένα, είτε για καλό είτε για άσχημο λόγο.

Φανταστείτε τώρα πως είστε ξαπλωμένοι, στο κρεβάτι σας και πως το Παζλ αυτό είναι κολλημένο στο ταβάνι. Τα μικρότερα, άτομα κομμάτια, αρχίζουν να ξεκολλούν και το παζλ κοντεύει να σας πλακώσει...

Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα, αυτή ακριβώς και μόνο είναι η καθημερινότητά σας.

Θα έρθει μια μέρα, που όλα τα κομματάκια, που τώρα δεν φαίνονται καν, θα αποκτήσουν τέτοια δύναμη που θα καταστρέψουν αυτή την ωραία φαινομενικά οπτασία του παζλ.

Ευτυχώς αυτή η μέρα είναι κοντά και όλοι εμείς τα μικρά, λάθος κολλημένα κομμάτια, όταν ενωθούμε σωστά, θα φτιάξουμε το δικό μας παζλ και τον δικό μας κόσμο.

Ως τότε, θα παραμένουμε μικροί, αποσπασμένοι από το σύνολο, ανήμποροι χτίστες ενός νέου κόσμου.