έρωτας και θάνατος.

" Einai tosa afta pou gyrizoun mesa sto mualo mou, tosa afta pou ais8anomai, tosa afta pou fovamai.....Megalo meion mou k to 3erw....Gia mia stigmh pistepsa oti 8a borousa na ta 3eperasw ola k na eimai apla mazi sou alla h ka8hmerinothta me diepsevde synexws....Esy 8a hsoun ekei...k gw edw...To perissotero diasthma monh mou...8a mou eleipes, 8a sou eleipa....th mia den 8a borousa na anevw egw...thn allh den 8a borouses esy....k afto den to adexw....den 8a borousa na to synexisw an k gia mia stigmh hmoun pepeismenh oti 8a ta kataferna....Ase me emena....To kako ths ypo8eshs einai oti mono kalo den eides apo mena k afto einai pou me trelainei perissotero....Ola ta shmadia einai enantion afths ths katastashs pou eimai twra...Prwtes skepseis, oneira, symptwseis, tragoudia.....Omws opws sou eipa k pio prin prepei na stamathsw kapoia stigmh na kanw tou kefaliou mou....Prepei na wrimasw ligo k na stamathsw na talaipwrw tous pantes gyrw mou...k epeidh eilikrina se latrevw me OLH th shmasia ths le3hs gia ta wraia logia pou akoma k twra mou eleges, gia to poso wraia me ekanes na ais8an8w k gia tis paramu8enies stigmes pou m ekanes na zhsw estw k an hsoun makrya, nomizw oti prepei na se afhsw gia ligo kairo sthn hsyxia sou.....na e3afanistw ligaki. Xarh 8a sou kanw mou fainetai gt arketa sou pro3enhsa...Den to 8elw k eilikrina 8a mou leipeis otan den 8a sou milaw ka8e mera alla isws na einai k kalytero k gia tous 2 ....8a dei3ei....

" She loved you because you believed in her so much more than she did....You expected more from her than she did from herself"

Na pernas omorfa.....8a se skeftomai.... "

Αναμνήσεις, άνθρωποι δικοί σου, σατανικές συμπτώσεις και γεγονότα που δεν έπρεπε να συμβούν ποτέ, ξανά...

Ξύπνησα το πρωί με την απόφαση να κουρευτώ, αμελητέο για μερικούς, για μένα, αυτό το πράγμα σήμαινε εμένα...

Ύστερα, ένα τηλέφωνο, άπειρα συναισθήματα στον αέρα που θύμιζαν έρωτα, και αμέσως μετά ένα άλλο τηλεφώνημα, που έκανε τα πάντα γύρω μου να μυρίζουν θάνατο. Ήταν όντως ένας θάνατος, ενός ατόμου, μιας φίλης μου, μιας γυναίκας που σχεδόν με μεγάλωσε...

Γιατί πρέπει πάντα να έρχεται η καταραμένη αυτή ισορροπία;

Δεν ήθελα να χάσω αυτή την γυναίκα, δεν ήθελα να νιώσω έτσι ξανά για μια κοπέλα, δεν ήθελα να νιώσω τόσα πολλά μαζί...

Τουλάχιστον, τώρα δεν σκέφτομαι τίποτα, γιατί δεν ξέρω τι πρέπει να σκεφτώ...