Και με ρώτησε σήμερα μια φίλη αν δίνουν ναρκωτικά στους επαναστάτες...
Της είπα ότι μας δίνουν κάτι που δεν φαίνεται, δεν το ξέραμε στην αρχή.
Σιγά σιγά μας έγινε εμμονή και κάθε μέρα ζητούσαμε όλο και περισσότερο.
Σιγά σιγά άρχισε αυτό το κάτι να βράζει μέσα μας και το μυαλό και οι καρδιά μας αρχίσανε να δουλεύουν αλλιώς και κάθε μέρα το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν αυτή η πρέζα.
Μας έσπαζε κάθε βράδυ, πριν τον ύπνο τα κεφάλια και το πρωί που ξυπνούσαμε και ερχόμασταν ξανά στην καθημερινότητά μας ζητούσαμε όλο και περισσότερο.
Στο τέλος το ζητούσαμε για μια ολόκληρη ζωή.

Ξέρω πως με κυριεύει, ξέρω πως χωρίς αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε, δεν μπορούμε να σκεφτούμε, να συγκεντρωθούμε, να κάνουμε έρωτα, να ζήσουμε όπως εμείς θέλαμε.

Ήμασταν πλέον εθισμένοι, σε κάτι που όμως δεν υπήρξε ποτέ. Δεν το είχαμε πιάσει, δεν το είχαμε μυρίσει, δεν ξέραμε καν πως αντιδρά στον οργανισμό μας και οι γύρω μας φαινότανε τόσο μικροί και ασήμαντοι που ποτέ δεν είχανε πάρει μια τζούρα απ αυτό το τίποτα.

Στην πραγματικότητα ούτε εμείς. Ήταν μέσα μας από πάντα, έτσι γεννηθήκαμε.

Η πιο ωραία πρέζα της ζωής μας, το μόνο πράγμα που μας κάνει να ζούμε όπως δεν μπορούν οι υπόλοιποι.

Η μεγαλύτερη απόλαυση του ανθρώπου, που γεννήθηκε για να αλλάξει τον κόσμο, η ελευθερία.

Αυτό μας δίνουν . Πάθος για ελευθερία . Καληνύχτα..