...Η πιο ακριβή άνοιξη...

Πιο επίκαιρο από ποτέ.. Κάποιος είπε πως θα μπορούσε να είναι ύμνος για την Ελλάδα, εγώ το βλέπω σαν μοιρολόι..

Ikebana - Read between the lines

Καθημερινότητα και ρουτίνα, τόσες πληροφορίες και εικόνες χωρίς νόημα που με γεμίζουν με άγχος... Αυτός ο τόπος έχει τόσα καλά, όμως κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος...

Έχουμε σκεφτεί ποτέ τι κρύβεται πίσω από τις εικόνες; Θαυμάζουμε ένα κείμενο με τόσες περίτεχνες λέξεις όμως δεν καταλαβαίνουμε το νόημα του. Όλοι ξέρουμε πως μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις, μπορούμε όμως να τις πούμε;

Η απλοποίηση ενός μεγαλείου φαντάζει άθλος, η απόλυτη ασυμμετρία μπέρδεμα, η θεοποίηση κάτι ασήμαντου άχρηστη και όμως ξέρω πως όλα αυτά είναι που πραγματικά μου λείπουν.

Ίσως είναι ακόμα ένα πρόβλημα της νεοελληνικής κουλτούρας, χειρότερο από τα υπόλοιπα..

Έχουμε μάθει να θεοποιούμε κάθε τι που μας προσφέρει δύναμη, κύρος και μας κάνει διαφορετικούς. Πλέον κοιτάζουμε έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα ποίημα, μια εικόνα, ακούμε απλά ένα τραγούδι και ξεχνάμε γιατί το κάθε ένα υπάρχει, τι κρύβεται από πίσω, πως ένιωθε ο δημιουργός του εκείνη τη στιγμή, τι ήθελε να πει με λόγια και δεν μπορούσε, ξεχνάμε ότι εκεί μέσα βρίσκεται η ψυχή του. Και αυτή η ψυχή πια... έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, ίσως δεν γινότανε και αλλιώς, οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν,οι συνήθειες και αυτές όμως εμένα όλα κάθε μέρα μου φαίνονται ίδια και απαράλλαχτα.. Πώς μπορείς όλα αυτά να τα διορθώσεις, να ξεφύγεις από την φυλακή που εμείς οι ίδιοι έχουμε χτίσει για τον εαυτό μας;

Τα μικρά κενά ανάμεσα από τις λέξεις που σε αφήνουν να πάρεις ανάσα και να συνεχίσεις, κανείς δεν τα προσέχει. Όλο το μεγαλείο της φύσης,μερικές φορές, κρύβεται μέσα σε ένα βαζάκι με λουλούδια όπου σιγά σιγά ριζώνουν, βρίσκουν τον τόπο τους, αναπνέουν και αρχίζουν να εξελίσσονται προς τα πάνω. Εκεί που υπάρχει φως, πάντα προς τα πάνω, όσο πιο ψηλά τόσο πιο ελεύθερα. Προς τα πάνω, αρκεί να αφήσουμε την ψυχή μας να αναδυθεί όπως αυτή το ορίζει. Μικρά κενά πάντα θα υπάρχουν, ευτυχώς.. Ίσως δίνουμε σημασία μόνο σε ότι βλέπουμε, σε ότι έχουμε μπροστά μας αδιαφορώντας για αυτό που δεν φαίνεται με τα μάτια ή για αυτά που δεν μπορούμε να πούμε με λόγια. Όση δύναμη, πλούτο, υλικά αγαθά και αν έχουμε κοιτώντας τόσο χαμηλά και σκεπτόμενοι τόσο θολά, χάνουμε τα μικρά που πραγματικά αξίζουν όσο τίποτε άλλο.

The many great gardens of the world, of literature and poetry, of painting and music, of religion and architecture, all make the point as clear as possible: The soul cannot thrive in the absence of a garden. If you don't want paradise, you are not human; and if you are not human, you don't have a soul.

THOMAS MOORE

Ας δεχτούμε ότι είμαστε απόγονοι του συμπαθητικού αυτού ζώου.

Επίσης ότι ξεχωρίζουμε από αυτό διότι σκεπτόμαστε με βάση την λογική

και δεν δρούμε μονάχα βάση ενός ζωώδους ενστίκτου.

Μετά από πολλές παρόμοιες και άσκοπες αμπελοφιλοσοφίες, το μόνο που μου μένει

ως συμπέρασμα είναι ότι έχουμε ξεφύγει τελείως...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ασχολούμαστε τόσο καιρό με μια χαζή ξανθιά. Όταν εμείς και πόσο μάλλον αυτοί που θα ακολουθήσουν, μάλλον θα παίρνουμε έναν μισθό της τάξης των 600 απ ότι φαίνεται ευρο, όταν ακόμα και οι γιατροί στα νοσοκομεία σου λένε, "Θες εγχείρηση ε; Έλα αύριο, απεργούμε σήμερα...". Όταν έχεις απέναντι σου θεούς και δαίμονες, πώς γίνεται να είσαι τόσο ΖΩΟ; Ο Σαίξπηρ είπε και να είναι καλά ο Άνθρωπος όπου...

...Ένα κτήνος είναι ο άνθρωπος, που κοιμάται και ξυπνάει

μονάχα για να φάει σαν το κτήνος. Δεν άξιζε τη δωρεά

του χρόνου... Με αμνησία ζώου.

Σαίξπηρ, Άμλετ

Με τα λίγα αυτά και με άπειρα που μπορεί κανείς να σκεφτεί, θα συμφωνήσω με την θρησκεία σε ένα και μόνο πράγμα, και αυτό καταχρηστικά:

Η κόλαση είναι κάτω, ο παράδεισος απάνω.

Και όταν μόνος ξενυχτάς

μ' αλκοόλ και μουσική

περνάνε απ το μυαλό σου,

όλα τα αν και τα γιατί.

Έξω απ το παράθυρο,

κόσμος περνά,ακούς φωνές

τρέχουν παιδιά, τρέχει η ζωή

και εσύ από πίσω βιαστικά.

Στιγμές, όνειρα και ελπίδες

γίνανε πλέον αναμνήσεις.

Και όλα τα αν και τα γιατί

περνούν από μπροστά σου

μ' αρνείσαι να τα δεις.

Δύσκολο φαίνεται

να κλείσεις το παράθυρο,

να μείνεις εκεί για πάντα,

μόνος, νικημένος.

Είναι ακόμα νωρίς, μου φτάνει που έφτασα ως εκεί.

Και όλα τα ωραία και μικρά, που πάντα λίγο κρατάνε, είναι αυτά

που σε φτάνουν πιο μακριά, κοντά σε αυτό που θες και ας χάνονται μετά...

Αιχμάλωτος στα αν, νεράιδες κυνηγάς. Σε μάγεψαν σαν γέλασαν

και τώρα το πληρώνεις. Ένα θέατρο ειν' όλα και αν θες παίρνεις το ρίσκο

να παίξεις ή να μείνεις θεατής. Αν παίξεις κοίτα να βρεις ρόλο που ταιριάζει

και αν στην πορεία φοβηθείς καλύτερα ν' αποσυρθείς.. Ξέχνα την παράσταση, οι δειλοί δεν παίζουν, δεν ρισκάρουν. Όταν τα φώτα κλείσουν και πέσει η αυλαία, όλα θα ναι εύκολα.

Θα σε κοιτάξω στο πλήθος περιμένοντας ν' ακούσω μόνο ένα μπράβο...

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα..

"Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
γιατί εκείνα την ασκήμια μου σκεπάζουν
κι όταν φοβάμαι τα πιο μεγάλα ψέμματα,
μακάρι πάντα να μου τάζουν.
Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
ούτε για λίγο σου λέω να τ’ αποφύγω.
Τα φτιάχνω θύμηση και τα ντύνω όνειρα
και μες στη σκέψη μου τα πνίγω"

ACTIVE MEMBER

Τι φοβάσαι και κρύβεσαι; Φώναξε, όσο ποτέ ξανά, λες και είσαι μόνος σου στον πιο σκοτεινό σου εφιάλτη. Άσε την κραυγή να ξυπνήσει την ψυχή σου, ό,τι θέλησες είναι μπροστά σου. Σκέφτεσαι, διστάζεις, κάνεις πίσω, σκέφτεσαι ξανά, κάνεις ένα βήμα μπροστά και φτάνεις στην αρχή.. γιατί;

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο; Σήμερα, τι;;

Τότε μιλούσαμε για μια εθνική ταυτότητα, για κάποια ανεξαρτησία, είμαστε κατά της ένταξης..

"Καθήκον μιας ηγεσίας που πονάει και αγαπάει τον λαό... είναι να του πει την αλήθεια και ας μην κερδίσει την ψήφο του. Γιατί θα ρθει η ώρα που αυτή η ηγεσία θα ανοίξει τον δρόμο προς μια νέα Ελλάδα..." Τάδε έφη ο Α.Γ.Π.

Ξυπνήστε σύντροφοι, γίναμε έρμαια...

kalh arxh loipon..

Σίγουρα ο καθένας θα είχε κάποιο λόγο.

Για εμένα μια ταινία διάρκειας δευτερολέπτων στο μυαλό μου ήταν κάτι παραπάνω από αρκετή.. Αναμνήσεις και σκέψεις γίνανε ένα με τόσα όνειρα και είναι κάπου που κρέμεσαι από μία μικρή κλωστή και ακροβατείς στο ακρόνειρο.. Κάπου εκεί λοιπόν θέλησα να γράψω όσα δεν μπορώ να ζήσω. Ίσως βρω κάποιες απαντήσεις κουβεντιάζοντας με εμένα βράδια σαν αυτό..

"doused in madness, can't lose the sadness.. it's ripping me apart, i don't know why.."

Again - Archive