Ikebana - Read between the lines

Καθημερινότητα και ρουτίνα, τόσες πληροφορίες και εικόνες χωρίς νόημα που με γεμίζουν με άγχος... Αυτός ο τόπος έχει τόσα καλά, όμως κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος...

Έχουμε σκεφτεί ποτέ τι κρύβεται πίσω από τις εικόνες; Θαυμάζουμε ένα κείμενο με τόσες περίτεχνες λέξεις όμως δεν καταλαβαίνουμε το νόημα του. Όλοι ξέρουμε πως μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις, μπορούμε όμως να τις πούμε;

Η απλοποίηση ενός μεγαλείου φαντάζει άθλος, η απόλυτη ασυμμετρία μπέρδεμα, η θεοποίηση κάτι ασήμαντου άχρηστη και όμως ξέρω πως όλα αυτά είναι που πραγματικά μου λείπουν.

Ίσως είναι ακόμα ένα πρόβλημα της νεοελληνικής κουλτούρας, χειρότερο από τα υπόλοιπα..

Έχουμε μάθει να θεοποιούμε κάθε τι που μας προσφέρει δύναμη, κύρος και μας κάνει διαφορετικούς. Πλέον κοιτάζουμε έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα ποίημα, μια εικόνα, ακούμε απλά ένα τραγούδι και ξεχνάμε γιατί το κάθε ένα υπάρχει, τι κρύβεται από πίσω, πως ένιωθε ο δημιουργός του εκείνη τη στιγμή, τι ήθελε να πει με λόγια και δεν μπορούσε, ξεχνάμε ότι εκεί μέσα βρίσκεται η ψυχή του. Και αυτή η ψυχή πια... έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, ίσως δεν γινότανε και αλλιώς, οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν,οι συνήθειες και αυτές όμως εμένα όλα κάθε μέρα μου φαίνονται ίδια και απαράλλαχτα.. Πώς μπορείς όλα αυτά να τα διορθώσεις, να ξεφύγεις από την φυλακή που εμείς οι ίδιοι έχουμε χτίσει για τον εαυτό μας;

Τα μικρά κενά ανάμεσα από τις λέξεις που σε αφήνουν να πάρεις ανάσα και να συνεχίσεις, κανείς δεν τα προσέχει. Όλο το μεγαλείο της φύσης,μερικές φορές, κρύβεται μέσα σε ένα βαζάκι με λουλούδια όπου σιγά σιγά ριζώνουν, βρίσκουν τον τόπο τους, αναπνέουν και αρχίζουν να εξελίσσονται προς τα πάνω. Εκεί που υπάρχει φως, πάντα προς τα πάνω, όσο πιο ψηλά τόσο πιο ελεύθερα. Προς τα πάνω, αρκεί να αφήσουμε την ψυχή μας να αναδυθεί όπως αυτή το ορίζει. Μικρά κενά πάντα θα υπάρχουν, ευτυχώς.. Ίσως δίνουμε σημασία μόνο σε ότι βλέπουμε, σε ότι έχουμε μπροστά μας αδιαφορώντας για αυτό που δεν φαίνεται με τα μάτια ή για αυτά που δεν μπορούμε να πούμε με λόγια. Όση δύναμη, πλούτο, υλικά αγαθά και αν έχουμε κοιτώντας τόσο χαμηλά και σκεπτόμενοι τόσο θολά, χάνουμε τα μικρά που πραγματικά αξίζουν όσο τίποτε άλλο.

The many great gardens of the world, of literature and poetry, of painting and music, of religion and architecture, all make the point as clear as possible: The soul cannot thrive in the absence of a garden. If you don't want paradise, you are not human; and if you are not human, you don't have a soul.

THOMAS MOORE